அனுபவ ஜோதி...ஆனந்த ஜோதி..!கண்கள் இமைக்குள் புதையஉள்ளம் உருக் கொணர்ந்துதிறக்க.....முன் வினைகள் பறக்கஒளியின் கண்கள் திறக்கபிரகாச ஒளி சித்திக்கசித்த சுத்தி யொடு எந்தன்மனம் மாளிகைக்குள் நுழையஉலகம் மறந்து போனதுஉயிரும் உயரப் போனது...!ஆயிரம் வாசல்கள்அதற்கும் மேல்ஆழ்மனக் கொந்தளிப்புஅதுவும் அமைதியானது.....தீபத் துளிகள் அண்டத்தைப்பிளக்க விலங்குகள் வெடித்துசிதற... அதிவேகமானது..ஜீவப் பிரயாணம்....!குளிர் கூடிப் போர்த்தகருநிழல் உடன் ஓடிவரசெல்லாத உயிர்க் கோட்டைத்தாண்டி கோட்டையை அடையமுறைத்து நின்றா னவன்...கருத்த உயிர்...!பயத்தைத் துறந்து..வேகத்தில்திரும்பித் தரையோடு முட்டி நிற்க..!மீண்டும் விழித்தது உயிர்.....!விழித்தன இமைகள்....காலம்மறந்தது....காட்சியும் மறைந்தது..கண் போன இடமெ ல்லாம்வெற்றிடத்தில் பேரொளியே...!அஞ்ஞானம் விலகி ஞானம் விழித்திடதைரியம் ...நம்பிக்கை...இரண்டையும் விழுங்க...!நரம்புப் பாம்புகள் பின்னி இறுககுருதி இறுகி, குரலை இறுக்கசெவிக்குள் ரீங்காரம் ஓங்காரமாய்..ஓசையது உயிரின் மொழியாய் ..!...!கண்களைத் தழுவிய உறக்கம்விலாசம் தெரியாமல்வெளியேறிய ..நாள்முதல்உறக்கயிமை மூட மறுக்கஎண்ணங்கள் யாவும்சொர்ணக் குவியல்கள் ..!எடுக்க எடுக்க ஊறும் கேணியாகஞானம் பெருக்கெடுத்து உயிரைஆட்கொள்ள எழுதி வைக்கிறேன்வார்த்தைகளை ...அனுபவ ஜோதியாய்..!உயிர் குடிக்கும் காலன் கூட'பேரொளி' கண்ட ஆத்மாவைஏறெடுத்தும் பார்ப்பதில்லை...இறையுலகைக் கண்ட மனம்பூவுலகை நினைப்பதில்லை..!ஆன்ம சாதகம்...எதுவும் சாதகம்..!இருண்டு கழித்து வீணான நாட்களாய்கழண்ட பருவங்களைப்பேரொளி அனுபவம் புதுப்பிக்க..!இன்று...புதிதாய்ப் பிறந்த உடல்..!கண்களுள் சிக்கிய பேரொளிஇருண்ட மனத்தை மின்னலெனமாற்றிவிட...தூக்கி எறியப்பட்டவித்தாக...!புரிந்து கொண்டதும், வேர் விடுதலும்கிளை பிரிதலும்....கால் உயர்தலும்கனி விழுதலும்....!இயற்கைக்குப் புறம்பான நிலையொடுஎங்கெங்கும் காணினும் உயர்நாடகம்...!அதிலும் உயிர்நாடகம்...!கோடியில் சில ஜீவனுக்கே சிக்கும்ஆண்டவனின் அருட்பரிசு..!பெற்று விட்டேன்....உயர்ந்து விட்டேன்...!சகஸ்ரார அந்தஸ்தை அடைந்தும் விட்டேன்..ஜென்ம சாபல்யம் எட்டி விட்டேன்..!உயிரை ஒளியெனக் கண்டவள்..உயிரே ஒளியாய் உணர்ந்தவள் ..ஒளியை ஜோதியாய் உள்ளுக்குள்ஏந்திக் காக்கும் ஜீவக்காற்று..!ஐம்புலனும் ஐம்பூதமும் ஒன்றோடொன்றுஅடித்துக் கொண்டு நுழையும் வேளை ....ஜோதியும் மாறிடும் நட்சத்திரம்..!மௌனம் மௌனத்துள்மௌனமே சாட்சியாய்தெரிந்த மொழிகளும்விலகிச் செல்லதெரியாத மொழிகள்வசப்பட...!அடங்கிய பாம்பு நெளிந்து நிமிர..!நாடி தாண்டிச் சீறிப் பாய..அடக்கத் தெரியாத ஜீவன்சீற்றத்தில் நிமிர்ந்த நாகம்நாகமணி கண்டு நடுங்கி ஒடுங்கஆன்மிகம் கூட அர்த்தமற்றதாக..!அண்ட சராச்சரமும்மாயையாய் ஆவியாய்..வெட்டவெளியில் பாதையறியாதபயணத்தில் வந்த இடம் அறியாமல்சென்று சேரும் ஜீவன்...!எழுதிய சிந்தனைகள்இதயத்தின் வைர மணிகள்எளியோர்க்கும் எளிமையாய்எடுக்கவும் தொடுக்கவும்உயிரின் லீலைகள் காண்பாய்..உயர்வே உயிர்...!
------------------------------------------------------------ -------- ஜெயஸ்ரீ ஷங்கர்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக